Ik was, zeg maar gerust, obsessief bezig met mijn lichaam, gezondheid en voeding.

Steeds probeerde ik weer een nieuw dieet, want ik had een hekel aan mijn lijf door mijn cellulite op mijn benen. En niet alleen die cellulite, maar ook de vermoeidheid en het zware gevoel in mijn benen, de blauwe plekken op mijn benen en die vervelende zadeltassen.

Elke keer dacht ik: als ik x-tal kilo’s kwijt ben, zit ik beter in mijn vel en kan ik met genoegen naar mezelf in de spiegel kijken.

Ik vroeg mij af: waarom? Waarom kom ik toch steeds aan? Waarom dat vette lijf en die rare benen? Als holistisch therapeut moet ik toch wel weten wat wel en niet werkt? Wat doe ik toch verkeerd? Ik zag mijn benen dikker worden, zo ook mijn armen. En niet alleen dikker, ze gingen ook steeds meer zeer doen. Soms viel ik na streng diëten toch af, maar dan vooral mijn buik, borsten en gezicht. 

 

De pijn bleef. En mijn zadeltassen ook.

 

Van dieet, naar dieet, naar dieet, naar dieet… en … en ik dacht echt niet na een week: nou dit werkt niet. Ik gaf het altijd wel 3 tot 6 maanden de kans, om dan toch maar tot de conclusie te komen dat het niet werkte.

 

En intussen werden mijn lichaam en ik steeds minder vriendjes.

 

"Ik werd gestript, zowel fysiek als mentaal - moeiteloos - en als vanzelf, en daardoor zit ik weer goed in mijn vel."

 

Tijdens het verdiepen in mijn miljoenste dieet zag ik een plaatje van iemand die succesvol was afgevallen. Ik zag een plaatje van haar benen en dacht ‘wtf’ dat zijn míjn benen!! Je zag Lipoedeem bij haar en ineens regende het kwartjes.

En ik dacht ook dit dieet is dé oplossing! Ik ga dit volgen en dan komt het goed.

 

Een half jaar later. Geen resultaat.

 

Shit, shit, shit … er is meer actie nodig. Ik ging als een malle door alle informatie heen die er maar te krijgen was over Lipoedeem en er mocht inderdaad meer gebeuren dan alleen de voeding aanpassen.

Van de huisarts kreeg ik een verwijzing voor een liposuctie, maar dat wilde ik niet. Ik ging naar een huid- en oedeemtherapeut en liet steunkousen en een drukpanty aanmeten om de pijn te verminderen.

 

Vaak richten we ons enkel op de voeding, en deze is zeker belangrijk in het grote plaatje, maar naast voeding is er meer nodig.

Als holistisch therapeute weet ik dat veel klachten voortkomen uit trauma’s en (early life) stress, bekend en onbekend. Iets waar ik al jaren lang cliënten in begeleid. En ook ikzelf had al veel geheeld door de jaren heen, maar ergens wist ik dat er nog iets was, waar ik niet helemaal bij kon, dat ik al jaren of langer bij me droeg en dat ik letterlijk op mijn benen en armen vasthield. 

 

Het weten dat ik ogenschijnlijk Lipoedeem / Lipalgie had, was voor mij echt het keerpunt. 

 

Ik moest letterlijk en figuurlijk ballast laten gaan. Tijd om mezelf eens écht op nummer één te zetten en mezelf aandacht te geven. Het was een proces van maanden met veel lichaamswerk en het inzetten van de voor mij bekende makkelijke tools en nieuw aangeleerde practices. Wat het ook was, het is als vanzelf opgelost, zonder het drama in te hoeven. Had ik dat maar eerder geweten. 

Ik kon alles met gemak en zelfs met plezier laten gaan, vrijmaken en loslaten. Een investering in mijn lijf en leven en het was het dubbel en dwars waard. Wauw! En wat heb ik in die paar maanden veel geleerd, waar ik hedendaags nog veel aan heb.

Mijn benen en armen zijn pijnvrij, slanker en gladder dan voorheen, mijn mind is rustiger, geen oordelen meer, maar het fijnste is toch: